Spotkanie ze Starą Lesbą

Do kawiarni wchodzi mężczyzna o chłopięcym wyglądzie. Jest lekko wystraszony i podenerwowany. Rozgląda się. Przebiega pośpiesznie po wszystkich stolikach. Nagle, jakby dostrzegł to czego szuka. Spuścił głowę jakby się zawahał. Ale nabiera powietrza i idzie. Podchodzi do stolika, przy którym siedzi dojrzała kobieta.
– Dzień dobry, przepraszam…
– Dzień dobry (odpowiada)
– Wie pani, ja mam taką sprawę…
– Tak?
– Czy ja mogę siąść?
– Ty zdajesz sobie sprawę, co to za knajpa i jaki dzień tygodnia dzisiaj?
– Tak, oczywiście, tylko…
– Wiesz, że dzisiaj spotykają się same les?
– Tak, ja właśnie dlatego.
– Nie rozumiem
– No jestem tu właśnie dlatego, bo chciałbym z taką kobietą…
– Chłopcze!
– Chciałbym porozmawiać.
– A to niby o czym?
– Wie pani, ja mam taki problem i chciałbym…
– No mów (ponagla)
– Mam taki problem. Myślę, że moja dziewczyna jest homo, znaczy lesbijką… I…
– No i co?
– I po prostu nie wiem jak mam się zachować.
– I co ja mam ci powiedzieć jak masz się zachować?
– Nie, tylko martwię się, że…
– Że co?
– Że nie będę z nią. A ja bardzo chcę z nią być.
– Siadaj chłopcze, poświęcę ci chwilkę.
– No i martwię się, że ona nie będzie chciała być ze mną.
– Poświęcę ci chwilkę, bo problem nie jest w tym, czy ona jest hetero, czy homo, problem jest w Tobie i dlatego tu jesteś. Dlaczego myślisz, że jest homo?

– Byliśmy na imprezie i w którymś momencie zaczęła się całować z inną kobietą i… I obmacywać się…
– To o niczym nie świadczy.
– No tak, niby wiem a jednak to mocno niepokoi, kocham ją tak bardzo.
– Chłopcze. Ona być może ma problem, by określić swoją seksualność, ale większy problem masz ty. Bo ty musisz się pogodzić z jej wyborem. Nie jest łatwo pogodzić się z własną seksualnością, ale jeszcze trudniej pogodzić się z odmienną seksualnością kogoś, kto jest ci bliski. Wiesz, miałam męża, dzieci. Prowadziłam wspaniałe mieszczańskie życie hetero. Aż nadszedł moment w moim życiu, że wszystko się zawaliło. I to nie tylko w moim, życiu ale w życiu mojego męża, życiu moich dzieci. Ja pogodziłam się z tym, oni nie. Ja jestem szczęśliwą kobietą, oni pozostają zgorzkniali. Ja sobie układam życie na nowo a oni pozostają w minionym życiu. Ja nie mam problemu, oni mają. Mój mąż, po wielu latach współżycia, nazywa mnie teraz Starą Lesbą. Czy ty też nazwiesz tak swoją dziewczynę, gdy okaże się, że jest lesbijką? Czy powiesz jej, że ją kochasz?
– Tak, myślę że powiem, że ją kocham. Ale ona nie będzie wówczas ze mną.
– To opowiem ci coś jeszcze. Wymyśliłam sobie taką teorię, że ludzie rodzą się jako ludzie a nie jako kobiety i mężczyźni. Losowo przydzielane są im narządy seksualne, powodując, że stają się tzw. kobietami lub mężczyznami, a tak w istocie to owe narządy przypadają ludziom nie koniecznie odpowiednio do ich rodzaju. I tak cechy kobiece może mieć facet, który ma penisa i na odwrót. Cechy kobiety i mężczyzny są skrajnie różne, nie muszę ci mówić. Potrzeby ich są też różne. I na przykład, gdy oglądasz film porno to widzisz tak naprawdę jak pierdoli się dwóch facetów, z czego jeden ma pochwę i cycki, drugi ma chuja. Prawdziwe kobiety nie uprawiają seksu w ten sposób, one potrzebują ciepła, przytulenia i olbrzymiego spektrum pieszczot. W każdym bądź razie, prymitywni ludzie, jakimi jeszcze jesteśmy, uprościli sobie naszą rzeczywistość na kobiety i mężczyzn, budując pierwszy, potężny i nieludzki stereotyp. Zanim poznałam mojego późniejszego męża, byłam z dość dziwnym kolesiem. Jednocześnie kochałam go i pogardzałam nim. Dopiero po latach mogę zrozumieć pewne sytuacje, których wówczas nie
pojmowałam. Był kobietą, którą kochałam a zewnętrznie facetem, którego nie znosiłam. Pamiętam, że nie sikał jak facet w mojej obecności lecz siadał na kiblu jakby krępował się swojej męskości, dużo później pojęłam, że to była jego nieświadoma kobieca kokieteria. Gdzieś podświadomie czuł, że ja również podświadomie tego oczekuję. Myślę, że bardzo parał się swoją seksualnością. Najbliższe w nim, to co we mnie zostało, to jego kobiecość. Uwielbiałam się z nim kochać, bo powoli odkrywał moje ciało, dotykał wszystkie czułe miejsca mojej skóry, uwielbiałam się wtulić w jego kobiecość. Bardzo długo w ogóle nie uprawialiśmy seksu, bo satysfakcjonowały nas pieszczoty, choć wiem, że cierpiała jego męska powierzchowność. Pamiętam jak jechaliśmy samochodem, puszczałam muzykę i wtulałam się w kobietę, która była w nim mówiąc: tak mogłabym już jechać z tobą do końca życia. Niestety budził się w nim facet i wszystko nagle pryskało. Uwodził mnie swą kobiecością a odpychał tym, czego został nauczony przez społeczeństwo, czyli narzuconą męskością.
– Nie rozumiem ( przerwał młody), chcesz powiedzieć, że będąc facetem mogę być jednocześnie kobietą?
– Nie, jesteś albo kobietą, albo mężczyzną, oczywiście mogą być też natury złożone, z różnym środkiem ciężkości. A jednocześnie dostajesz do użytku męskie przyrodzenie. Jeżeli jesteś z natury mężczyzną wydaje się, że jest ok. Jeżeli jesteś kobietą, pojawia się dysonans. Ci ostatni, posiadając wrażliwość kobiety toczą bój ze swoją męskością, co czyni ich cierpiącymi, to poeci, artyści, nawiedzeni, szaleńcy, samobójcy, wiecznie poszukujący swojej tożsamości. I jak już widzisz taki obszar, to musisz wiedzieć czego ty pragniesz. I to jest istota twojego problemu: musisz wiedzieć, czego ty chcesz! Nie możesz chcieć jej, bo ona nie jest przedmiotem (no, chyba, że jest), możesz pragnąć jedynie tego, co ona ma w sobie. I oto dochodzimy do sedna, że tak naprawdę jesteśmy stworzeni po to, by brać a nie jak nam wciskają, by dawać. Z kolei, żeby wiedzieć, co brać, musimy wiedzieć, czego potrzebujemy. Ja potrzebuję ciepła i czułości, więc nie jestem żadną Starą Lesbą tylko pragnę tego, co może mi dać tylko kobieta. I nie jest dla mnie ważne, jaka jest moja natura, tylko dla mojej partnerki, bo to ona określa swoje potrzeby. Rozumiesz?

Nie dawało mi spokoju, myślenie o niechęci do publikowania Jakuba. W końcu zapytałem wprost:
-Powiedz czemu nie chcesz publikować, podzielić się wiedzą, doświadczeniem? Być może sprawisz, że ktoś poczuje się fajniej.
– Wiesz w tym wszystkim chodzi o to, bym ja poczuł się fajniej a nie ktoś.
I tyle się dowiedziałem o sztuce.